Hijjjj is naar Amerika, Ameeerikaa, Ameeeriikaa!

Driemaal in de rondte van je hopsa sa!

Oke, het is dus officieel. Ik ben vertrokken. Gistermiddag hebben Bop Emily en Eline ons afgezet op Heathrow Terminal 5, waar we hebben ingecheckt, koffie gedronken en het vliegtuig zijn ingestapt! Het was nog wel even zweten tijdens het inchecken, want volgens de Engelse autoriteiten hadden Sommer en ik onze ESTA nog niet ingevuld, wat zou betekenen dat we de VS nooit binnen zouden komen. ESTA is een handige manier van de VS om geld te verdienen aan toeristen nog voordat ze het land binnen zijn. Je vult het online in, beantwoordt dat je geen crimineel, drugsverslaafde, drugshandelaar, pimp, hoer, drugssmokkelaar of terrorist bent, en dan moet je 14 dollar betalen en dan mag je het land in. Maar, dit moet online ingevuld worden minstens 72 uur voordat je vlucht vertrekt. Sommer en ik hadden onze 2 maanden geleden ingevuld, maar volgens Engeland dus niet. Maar ze lieten ons er wel gewoon door, het was dus zweten geblazen!

Eenmaal in het vliegtuig aangekomen, zag ik direct dat ze tv'tjes hadden in elke stoel, dus ik was al meteen enthiousast:

Toen ik ook nog eens zag wat voor films er werden afgespeeld, en dat je op elk willekeurig moment kon uitkiezen welke film je wilde kijken, werd ik nog enthiousaster!!!

Ik kon dus niet wachten tot ik films kon kijken! Helaas ging dat niet meteen, want het vliegtuig moest eerst gestopt zijn met klimmen voordat ze de 'live entertainment' starten.. Iets wat ik niet zozeer op prijs stelden en wat m'n humeur ook direct weer deed veranderen...

Maar goed, uiteindelijk was het dan zover, en kon ik m'n films bekijken. Dit deed ik uiteraard onder het genot van zoveel mogelijk drankjes en wat blijkt, die knop om voor een drankje te vragen is helemaal niet voor noodgevallen! Wat ik ook zeer op prijs stelden is dat ik een keer zelfs om 1 biertje vroeg, en er direct 2 kreeg!

MAAR! en nu komt ie... in de totale 11 uur dat we op het vliegtuig hebben gezeten, zijn we slechts 2 keer gevoedt! 11 uur!!! Nu denken jullie natuurlijk, 2x eten in 11 uur is zo slecht nog niet, maar wel als het vliegtuigmaaltijden zijn! Er was niks verkeerd mee hoor, maar het was niet bepaald veel!! Ik keek dus al uit naar de eerste beste McDonald's die ik zag, om een van de befaamde Amerikaanse Big Macs te halen!! Als we het land al binnenkwamen...

Toen we eindelijk landde, moesten we eerst een half uur stil zitten in het vliegtuig omdat we nog geen slurf tot onze beschikking hadden.. Het wachten tijdens het vliegen is zo erg nog niet, maar als je weet dat je er bent gaat die tijd zo ontzettend langzaam! Maar goed, uiteindelijk mochten we dus van het vliegtuig af, en zette ik voor het eerst voet op Amerikaanse grond. Best een lekker weertje voor half 7 's avonds moet ik zeggen! Palmbomen buiten, echte amerikaanse politieauto's, veel te dikke mensen (arrogant ook, een man keek me aan alsof ie me in elkaar wilde slaan omdat ik per ongeluk met m'n koffer tegen z'n tas aanreed) en dat walgelijke amerikaanse accent kon ik allemaal horen of zien in m'n eerste 5 minuten.

Toen we eenmaal langs de douane moesten, kwam dus het moment van de waarheid. Omdat Sommer en ik niet getrouwd zijn mochten we niet samen door de douane. Alletwee zweten, want zullen ze onze ESTA hier wel hebben, te ja of te nee? Die hadden ze dus.. Alle zenuwen voor niks! Hij maakte gewoon wat scans van m'n vingers, maakte een foto van me, gaf me een stempel in m'n paspoort (yes, m'n eerste stempel in m'n nieuwe paspoort!!!) en ik mocht doorlopen.. Toen de snuffelhond nog even langs mijn koffer liep en opwindend begon te snuffelen werd ik toch wel weer even bang, maar hij liep gewoon door en er was niks aan de hand.

Huurautootje opgehaald, Sommer als de dood dat ze iets verkeerd zou doen reed in het begin ongeveer 30 mijl per uur, en op weg naar de zwager van Sommer, waar we verblijven. En in 10 minuten tijd, heb ik minstens 6 starbucks en 6 McDonald's gezien. En ik overdrijf niet! O-ve-ral zie je Starbucks, Burgerhouses, Steakhouses en McDonald's!!!! John nam ons uiteindelijk mee naar een McDonalds (4 McDonaldsen verderop, want hier konden we tenminste parkeren, en het was alsnog maar 10 minuutjes rijden), en ik kon dan eindelijk om een Big Mac vragen. Alle verhalen die je hoort over hoe groot Big Mac's zijn in Amerika, zijn allemaal onzin. Hij was net zo groot als dat je ze in Nederland en Engeland vindt. Je mocht wel je eigen drinken pakken, en ze hadden andere burgers dan in Engeland en Nederland, maar er was niks groter aan.. Blijkbaar als je voor een supersize meal gaat krijg je gewoon meer patat en drinken, maar de burger blijft klein. Ik wacht dus nog steeds op een burger zo groot dat ik er bang van wordt, ik hoop hem nog te zien!! Wel was het goedkoper dan in Engeland! Ik heb dus m'n eerste dollars uit kunnen geven, en het zal me niks verbazen als ik te weinig wisselgeld terug heb gekregen want ik ken al dat muntgeld toch niet!

Maar goed, thuis lekker gegeten (de patat was wel veel en veel te zout) en naar bed gegaan, want we hadden al bijna 24 uur lang niet geslapen. En toen werd ik wakker om 4 uur 's ochtends en kon ik niet meer slapen.
The Jetlag Has Begun!!

Vandaag vertrekken we naar Vegas, dus over een paar dagen zal ik daar verslag over geven!!

xx David