Tasmania Wildlife Park

Omdat we besloten hadden Dinsdag vrij te nemen, besloten we ook maar om er iets mee te doen, en omdat ik heel graag Kangoeroe’s wilde bekijken zijn we maar naar het Tasmania Wildlife Park geweest in Launceston. Toen we daar aankwamen konden we direct de Tasmanian Devils gevoedt zien worden, wat nogal een spektakel was. Ze roken het eten al voordat het verscheen (ze hebben een ontzettend goed reukvermogen) en begonnen te blaffen (of iets wat er op leek) en elkaar te bijten (ze vallen elkaar aan als ze gaan eten, waarom weet ik ook niet). De verzorger kwam aanzetten met een wallaby-been, met haar en alles er nog aan (voor degene die het niet weten, wallabies zijn een afstamming van de kangaroe, alleen kleiner, en hebben ze hun staart anders dan kangoeroe’s), en vertelde het verhaal van de kankergezwellen bij Tasmanian Devils, die sinds 1996 al bijna 90% van de populatie heeft uitgeroeid. Ze denken dat over 7 jaar de wilde duivels zijn uitgestorven, en ze zijn daarom bezig om een kankervrije populatie te kweken, die ze vervolgens als alle duivels zijn uitgeroeid vrijlaten in het wild, om ze toch voort te kunnen laten bestaan. Ze hebben ongeveer 1500 duivels nodig en hebben er nu nog maar 500, dus ze denken dat het nog minstens 30 jaar zou duren. Nu denken jullie natuurlijk, je kan er toch wel binnen 30 jaar meer dan 1000 fokken, maar Tasmaanse Duivels leven maar 5 tot 6 jaar, en kunnen niet meer dan 4 baby’s per jaar krijgen (ze baren er ongeveer 20, maar er is maar plaats voor 4 baby’s in de buidelzak dus de eerste 4 die de buidelzak bereiken overleven het, de overige gaan dood), en ook dat lukt niet altijd.

een Tasmaanse Duivel

Toen haalde de verzorger nog een baby duivel uit z’n tas, die 4 maanden oud was en ongeveer net zo groot als Hondje (alleen dan veel schattiger). Hij vertelde ons ook dat Tasmaanse Duivels zo ontzettend klein zijn als ze worden geboren, er passen er 3 op een 10centmuntje!!!!!

de schattige baby duivel

Daarna zijn we bakjes met eten gaan halen, want sommige dieren mocht je voeren. De Emu’s (struisvogels afstammelingen) kwamen direct aangegalloppeerd en waren heel brutaal en staken hun kop door het hek om ons eten af te pakken. Ik had het eerst niet door dus ik schrok me kapot toen er opeens een Emu hoofd vlak voor m’n ogen stond, haha! Fun Fact btw: Struisvogels komen niet voor in Australie, dat is een fout die vaak gemaakt wordt. Struisvogels komen alleen voor in Amerika, terwijl de Emu’s in Australie voorkomen, en Emu’s steken hun hoofd ook niet in het zand. De Emu’s achtervolgde me trouwens en kwamen allemaal achter me aanrennen (zoals sommige van jullie al gezien hebben op Facebook).

Emu's

Toen kwamen we langs de Kangaroe’s, die ongeveer net zo groot als mij waren, en ik probeerde ze te voeren, maar ze lagen maar een beetje lui van de zon te genieten en hadden duidelijk geen honger. Fun Fact nr. 2: Als Kangaroe’s worden aangevallen, springen ze naar een rivier (of iets anders wat diep genoeg is) en wachten daar op hun aanvaller. Als de aanvaller dan in het water komt, gebruikt de Kangaroe zijn/haar achterpoten (die heel sterk zijn, maar dat moet ook wel als je 7 meter ver wilt springen) om de aanvaller te verdrinken. Vaak zijn dit wilde honden, zoals Dingo’s.

De luierende Kangaroe's

Na de Kangaroe’s kwamen de Wallabies, die ik wel kon voeden. Sterker nog, zodra we aankwamen sprongen ze naar het hek toe om eten van ons te krijgen, en ze aten dan ook gewoon uit m’n hand.

Fun Fact nr 3. Australische sportteams worden ook wel ''de Wallabies'' genoemd, naar deze beesten dus.

De Wallabies

Verder waren er heel veel apen, penguins, en heel veel vogels. 1 van de papegaaien kon ‘praten’. Het enige wat ie kon zeggen was ‘hello’, maar hij deed dat met z’n hoofd zwaaiend alsof ie Stevie Wonder himself was!

Al met al was het een leuke dag, met heerlijk weer en wat lokaal Australisch/Tasmanisch wild wat ik nu ook gezien heb. Vandaag heb ik weer raspberries geplukt, het was allemaal wat georganiseerder dus het viel wel mee. Ook waren we om 11 uur klaar wat ook wel lekker was. Morgenavond begint m’n nieuwe baan als barmanager, maar in de tussentijd blijf ik ook nog een paar dagen per week raspberries plukken. Hoe meer geld, hoe beter!!

Xx David

Life in Oz so far!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een update heb gegeven, maar ik heb het dan ook druk gehad! De eerste paar dagen waren dus vooral een beetje rondkijken, solliciteren hier en daar, etc. En 1 ding is me opgevallen. Iedereent kent elkaar! Als Sommer en ik over straat lopen hoor ik om de 5 minuten wel 'hey sommer' en dan is het ''oh dat is die en die''!

Vorige week donderdag belde de raspberry boerderij of we vrijdag konden beginnen met werken, dus vanaf vrijdag ben ik elke ochtend om 5 uur opgestaan zodat we fris en fruitig om 6 uur op de velden staan, om de raspberries te plukken. Saai dat het is!!! Het is eigenlijk net zoiets als tulpen koppen, alleen hoef je niet constant te bukken om ze te koppen, en moet je alleen de berries plukken die rijp zijn. We begonnen dus op vrijdag, en we kregen AUD1,20 (1 dollar is 65 pence en 75 cent ongeveer) per bakje van 146 gram. Opzich wel lekker, want de eerste dag verdiende ik 99 dollar, geen slecht begin dus! De volgende dag, bleken ze opeens naar beneden zijn gegaan, naar 1,10 per bakje. Wij blijven plukken, en omdat we steeds sneller begonnen te plukken en de juiste berries plukken, verdiende ik de 2^e dag ongeveer 120 dollar. En toen kwam dag 3. Ik besloot m’n koptelefoon op te doen en gewoon te plukken, en aan het einde van de dag had ik 190 dollar verdient! En dat is voor ongeveer 8 uur werken. Niet slecht toch?!

Wij dus vol goede moed terug naar de boerderij vandaag, hopend op weer een mooie dag met veel geld, maar niks bleek minder waar! Er zijn er nog eens 30 mensen bijgekomen (allemaal spleetogen. Er zijn ongeveer 5 blanke mensen, waaronder ik, Sommer en Holly, de zus van Sommer, en dan zijn er 30 negers en honderden spleetogen), en er zijn dus veels te veel mensen, en te weinig berries! En het was 1 grote ongeorganiseerde bende vandaag, dus we zijn weer terug bij af en ik heb slechts 99 dollar verdient. Nu moet ik er wel bij zeggen dat dat ook te maken heeft met het feit dat ze de prijs per bakje weer naar beneden hebben gehaald, maar deze keer naar een schamelige 80 cent per bakje!! Dat is gewoon een derde minder als wat het 4 dagen geleden was!!! Dat kun je toch niet maken?! Ik dus depressief en boos naar huis, en heb besloten maar 2 dagen vrij te nemen.

Maar nu het allerbeste nieuws. Ik hoef waarschijnlijk niet meer terug! Sommer en ik hebben namelijk een nieuwe baan gevonden, als managers in een restaurant!! Sommer gaat zich meer bezighouden met het restaurant gedeelte, etc. en ik wordt binnengehaald om de buitenbar te openen (hij is nog niet open omdat ze nog niemand hadden gevonden waarvan ze denken dat ie het aankan), populair te maken, etc! En ik wordt volledig door hun vrijgelaten in hoe ik het wil doen, en ik kan dus zelf beslissingen maken over hoe en wat! Dat is toch gaaf?!?! Het is bijna alsof ik m’n eigen bar heb, haha!! Die bar openen we dan op donderdag t/m zondag, en maandag t/m woensdag help ik dan vooral op de vloer in het restaurant. Ik ben vet blij en heb er echt vet veel zin in! Ik heb al allemaal ideeën enzo, en dingen die ik kan organiseren, cocktails die ik wil promoten en dat soort dingen! Ik heb ze wel verteld dat ik niet langer dan 6 maanden bij dezelfde werknemer mag werken van m’n visa, maar daar zijn wegen omheen, en ze zijn zelfs bereid om mij te sponsoren zodat ik langer kan blijven! Het restaurant is van een jong koppel van 25/30, die het via haar vader hebben kunnen betalen (haar vader heeft heel veel bedrijven all over australie) en het is een hartstikke populaire plek! Ze zijn altijd vol, en vrijdag en zaterdagavond schijnt het daar een gekkenhuis te zijn (in de positieve zin).

Overigens hebben Sommer en ik ook rondgekeken naar een eventuele locatie voor onze eigen coffeeshop! Huur is hier best wel goedkoop, en je kunt een winkelpand in de main street al huren voor 200 dollar per week!! Ook huizen zijn goedkoop, we zagen een 3bedroom huis voor 275 dollar per week, dus we gaan binnenkort ook voor huizen kijken! Sommer’s ouders zijn hele lieve mensen, maar we willen niet al te lang bij hun wonen. Een bankstel hebben we wel al gekocht van de tweedehandswinkel haha, een 3-persoonsbank met 2 leunstoelen! Dat was het dan weer voor zover! Ik ga m’n auto wassen (nu ik het nog leuk vindt omdat het m’n eerste auto is en het de eerste keer is dat ik hem was).

Xx David

Ps. De buren hebben 2 lama’s, een witte en een zwarte!! Ze zijn trouwens ook miljonair, omdat ze hun boerderij voor 10 miljoen hebben verkocht. Die vent ziet er alleen uit als een zwerver en heeft overal haar (ik kon niet zien waar z’n baard eindigde en z’n borsthaar begon zo erg is het). 

Verkeer in Amerika en eerste indrukken Australie

Zoals beloofd, een post over het verkeer in Amerika.

Waar zal ik beginnen? Allereerst zie je overal pick up trucks en SUV’s. De Amerikanen houden van grote auto’s en op de wegen zijn dan ook minstens 50% van de auto’s pick ups of SUV’s. Van de overige 50% is trouwens ongeveer 25% een Chevrolet (zo ook onze huurauto). Dat kan wisselen van een klein autootje vergelijkbaar met een Ford Ka tot een auto die eruit ziet als een Ferrari! Chevrolet doet het allemaal (ja, ook pick up trucks en SUV’s). Ook de vrachtwagens zien er heel anders uit dan die in Nederland, het zijn van die ouderwetse wagens met een enorme neus die eruit steekt (het begint ondertussen een cliche te worden, maar daar is ie weer, net als in de films). Oh, en vrachtwagens zien er heel anders uit dan in Nederland, met zo’n uitstekende voorkant!

Zoals ik ook al eerder vermeldde zie je verkeersborden langs de snelwegen waar alleen ‘’Next Exit – Food’’ opstaat, wat wederom een stereotype bevestigt! Rijden kunnen Amerikanen niet, iedereen laat z’n knipperlichten aanstaan nadat ze van laan wisselen (net zoals Bop dat altijd doet, haha) en sommige wegen zijn belachelijk slecht. We reden op een snelweg dat van slechtere kwaliteit was dan de afsluitdijk, en daar mocht je dan 110km per uur rijden!! Harder dan dat wil je ook niet gaan, want ondanks het feit dat je 3 uur lang alleen maar rechtdoor kan rijden, vindt je toch overal politie die zich ergens goed verschuilt heeft om de eerstvolgende snelheidsduivel te grijpen. Bovendien is het rechtdoor rijden zo ongelooflijk saai dat je bijna in slaap valt.

Frappant detail.. Heel veel knipperlichten in Amerika zijn rood.. niet oranje, maar rood.. En de achterlichten zijn ook gewoon rood, dus dat is best wel verwarrend!! Er is wel een enkele auto die een oranje knipperlicht heeft (waarschijnlijk geïmporteerd vanuit Europa), maar het merendeel heeft een rode.

Wel grappig is dat je in cowboy films altijd een verlaten snelweg ziet met bosjes die er overheen waaien, en dat gebeurt ook echt haha! Wij hebben 3x een bosje voor onze neus voorbij zien waaien, precies op de manier waarop dat in de film gebeurt! (We hebben trouwens ook mensen zien rondlopen in kleine bergdorpjes die eruit zagen alsof ze regelrecht uit een cowboyfilm kwamen, maar dat terzijde).

Wat trouwens wel een pluspunt is in Amerika, en ik wel een voorstander van ben, is dat je op elk kruispunt altijd rechtsaf mag slaan, ook als je licht op rood staat. Uiteraard moet je eerst kijken of er van links niks komt, maar als dat niet gebeurt kun je gewoon de bocht om.. Dit klinkt misschien alsof het heel veel problemen oplevert, maar dat is juist helemaal niet zo! Het is juist handig in spitsuur etc., dat je gewoon rechtsaf slaat als het kan.

Nouja, dat was dus het verkeer in Amerika. Geen wonder dat je daar op 16-jarige leeftijd al mag rijden, want het is a) zo ongelooflijk makkelijk met alle rechte wegen (we hebben overigens geen rotonde gezien, en we hebben 2000 mijl gereden!) en b) ze kunnen daar toch allemaal niet rijden.

Ondertussen ben ik veilig aangekomen in Australie. We vlogen met een dubbeldekker vliegtuig van Qantas (848 ofzo? Bop weet wel welke ik bedoel), en ze hebben daar een self-service bar haha!! Dit wisten we alleen niet tot de laatste 5 uur van de 16 uur durende vlucht, maar dat is wel grappig. Achterin het vliegtuig is een barretje waar je je eigen drankjes mag pakken. Ook weer genoeg films te bekijken, maar ik ook hele seizoenen van shows (onder andere seizoen 1 en 2 van Modern Family, een heel seizoen van Family Guy en seizoen 22 van The Simpsons) en een hele variatie aan spelletjes, van sudoku tot tetris tot voetbal tot poker!

M’n eerste indrukken van Australie zijn positief. Het is best een mooi land, erg warm (ook al heeft de zon nauwelijks geschenen, het is best bewolkt), iedereen is erg vriendelijk en bijna elk huis heeft maar 1 verdieping.

Ik ben al druk begonnen met een baan zoeken. Heb m’n CV ingeleverd bij 4 verschillende plaatsen (3 horeca, 1kaasfabriek) waarvan er 1 (1 van de horeca) erg enthiousast scheen te zijn met het feit dat ik ervaring heb! Ook heb ik druk auto gereden (voor degene die m’n auto nog niet hebben gezien, hij staat op Facebook), en heb ik een iPhone4S!!!!! Haaaaandig! En leeeeeuuk! Ik heb nog niet iedereen’s nummer, maar mijn nummer is als volgt:

+61 452 209 082

Dat was het voor deze keer, ik ben doodmoe. Heb net een online training gedaan over Responsible Service of Alcohol, die een 5-jarige nog zou kunnen doen, zo makkelijk is het! Maar het duurt wel zo’n 6/7 uur….

Xx David

Ps. Ik heb m'n eerste kangaroe gezien!!! In heb bos van Sommer's ouders (ze hebben namelijk zo veel land, zo ver als dat je kan kijken vanuit het huis is het land van hun!)