Tasmania Wildlife Park

Omdat we besloten hadden Dinsdag vrij te nemen, besloten we ook maar om er iets mee te doen, en omdat ik heel graag Kangoeroe’s wilde bekijken zijn we maar naar het Tasmania Wildlife Park geweest in Launceston. Toen we daar aankwamen konden we direct de Tasmanian Devils gevoedt zien worden, wat nogal een spektakel was. Ze roken het eten al voordat het verscheen (ze hebben een ontzettend goed reukvermogen) en begonnen te blaffen (of iets wat er op leek) en elkaar te bijten (ze vallen elkaar aan als ze gaan eten, waarom weet ik ook niet). De verzorger kwam aanzetten met een wallaby-been, met haar en alles er nog aan (voor degene die het niet weten, wallabies zijn een afstamming van de kangaroe, alleen kleiner, en hebben ze hun staart anders dan kangoeroe’s), en vertelde het verhaal van de kankergezwellen bij Tasmanian Devils, die sinds 1996 al bijna 90% van de populatie heeft uitgeroeid. Ze denken dat over 7 jaar de wilde duivels zijn uitgestorven, en ze zijn daarom bezig om een kankervrije populatie te kweken, die ze vervolgens als alle duivels zijn uitgeroeid vrijlaten in het wild, om ze toch voort te kunnen laten bestaan. Ze hebben ongeveer 1500 duivels nodig en hebben er nu nog maar 500, dus ze denken dat het nog minstens 30 jaar zou duren. Nu denken jullie natuurlijk, je kan er toch wel binnen 30 jaar meer dan 1000 fokken, maar Tasmaanse Duivels leven maar 5 tot 6 jaar, en kunnen niet meer dan 4 baby’s per jaar krijgen (ze baren er ongeveer 20, maar er is maar plaats voor 4 baby’s in de buidelzak dus de eerste 4 die de buidelzak bereiken overleven het, de overige gaan dood), en ook dat lukt niet altijd.

een Tasmaanse Duivel

Toen haalde de verzorger nog een baby duivel uit z’n tas, die 4 maanden oud was en ongeveer net zo groot als Hondje (alleen dan veel schattiger). Hij vertelde ons ook dat Tasmaanse Duivels zo ontzettend klein zijn als ze worden geboren, er passen er 3 op een 10centmuntje!!!!!

de schattige baby duivel

Daarna zijn we bakjes met eten gaan halen, want sommige dieren mocht je voeren. De Emu’s (struisvogels afstammelingen) kwamen direct aangegalloppeerd en waren heel brutaal en staken hun kop door het hek om ons eten af te pakken. Ik had het eerst niet door dus ik schrok me kapot toen er opeens een Emu hoofd vlak voor m’n ogen stond, haha! Fun Fact btw: Struisvogels komen niet voor in Australie, dat is een fout die vaak gemaakt wordt. Struisvogels komen alleen voor in Amerika, terwijl de Emu’s in Australie voorkomen, en Emu’s steken hun hoofd ook niet in het zand. De Emu’s achtervolgde me trouwens en kwamen allemaal achter me aanrennen (zoals sommige van jullie al gezien hebben op Facebook).

Emu's

Toen kwamen we langs de Kangaroe’s, die ongeveer net zo groot als mij waren, en ik probeerde ze te voeren, maar ze lagen maar een beetje lui van de zon te genieten en hadden duidelijk geen honger. Fun Fact nr. 2: Als Kangaroe’s worden aangevallen, springen ze naar een rivier (of iets anders wat diep genoeg is) en wachten daar op hun aanvaller. Als de aanvaller dan in het water komt, gebruikt de Kangaroe zijn/haar achterpoten (die heel sterk zijn, maar dat moet ook wel als je 7 meter ver wilt springen) om de aanvaller te verdrinken. Vaak zijn dit wilde honden, zoals Dingo’s.

De luierende Kangaroe's

Na de Kangaroe’s kwamen de Wallabies, die ik wel kon voeden. Sterker nog, zodra we aankwamen sprongen ze naar het hek toe om eten van ons te krijgen, en ze aten dan ook gewoon uit m’n hand.

Fun Fact nr 3. Australische sportteams worden ook wel ''de Wallabies'' genoemd, naar deze beesten dus.

De Wallabies

Verder waren er heel veel apen, penguins, en heel veel vogels. 1 van de papegaaien kon ‘praten’. Het enige wat ie kon zeggen was ‘hello’, maar hij deed dat met z’n hoofd zwaaiend alsof ie Stevie Wonder himself was!

Al met al was het een leuke dag, met heerlijk weer en wat lokaal Australisch/Tasmanisch wild wat ik nu ook gezien heb. Vandaag heb ik weer raspberries geplukt, het was allemaal wat georganiseerder dus het viel wel mee. Ook waren we om 11 uur klaar wat ook wel lekker was. Morgenavond begint m’n nieuwe baan als barmanager, maar in de tussentijd blijf ik ook nog een paar dagen per week raspberries plukken. Hoe meer geld, hoe beter!!

Xx David

Life in Oz so far!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een update heb gegeven, maar ik heb het dan ook druk gehad! De eerste paar dagen waren dus vooral een beetje rondkijken, solliciteren hier en daar, etc. En 1 ding is me opgevallen. Iedereent kent elkaar! Als Sommer en ik over straat lopen hoor ik om de 5 minuten wel 'hey sommer' en dan is het ''oh dat is die en die''!

Vorige week donderdag belde de raspberry boerderij of we vrijdag konden beginnen met werken, dus vanaf vrijdag ben ik elke ochtend om 5 uur opgestaan zodat we fris en fruitig om 6 uur op de velden staan, om de raspberries te plukken. Saai dat het is!!! Het is eigenlijk net zoiets als tulpen koppen, alleen hoef je niet constant te bukken om ze te koppen, en moet je alleen de berries plukken die rijp zijn. We begonnen dus op vrijdag, en we kregen AUD1,20 (1 dollar is 65 pence en 75 cent ongeveer) per bakje van 146 gram. Opzich wel lekker, want de eerste dag verdiende ik 99 dollar, geen slecht begin dus! De volgende dag, bleken ze opeens naar beneden zijn gegaan, naar 1,10 per bakje. Wij blijven plukken, en omdat we steeds sneller begonnen te plukken en de juiste berries plukken, verdiende ik de 2^e dag ongeveer 120 dollar. En toen kwam dag 3. Ik besloot m’n koptelefoon op te doen en gewoon te plukken, en aan het einde van de dag had ik 190 dollar verdient! En dat is voor ongeveer 8 uur werken. Niet slecht toch?!

Wij dus vol goede moed terug naar de boerderij vandaag, hopend op weer een mooie dag met veel geld, maar niks bleek minder waar! Er zijn er nog eens 30 mensen bijgekomen (allemaal spleetogen. Er zijn ongeveer 5 blanke mensen, waaronder ik, Sommer en Holly, de zus van Sommer, en dan zijn er 30 negers en honderden spleetogen), en er zijn dus veels te veel mensen, en te weinig berries! En het was 1 grote ongeorganiseerde bende vandaag, dus we zijn weer terug bij af en ik heb slechts 99 dollar verdient. Nu moet ik er wel bij zeggen dat dat ook te maken heeft met het feit dat ze de prijs per bakje weer naar beneden hebben gehaald, maar deze keer naar een schamelige 80 cent per bakje!! Dat is gewoon een derde minder als wat het 4 dagen geleden was!!! Dat kun je toch niet maken?! Ik dus depressief en boos naar huis, en heb besloten maar 2 dagen vrij te nemen.

Maar nu het allerbeste nieuws. Ik hoef waarschijnlijk niet meer terug! Sommer en ik hebben namelijk een nieuwe baan gevonden, als managers in een restaurant!! Sommer gaat zich meer bezighouden met het restaurant gedeelte, etc. en ik wordt binnengehaald om de buitenbar te openen (hij is nog niet open omdat ze nog niemand hadden gevonden waarvan ze denken dat ie het aankan), populair te maken, etc! En ik wordt volledig door hun vrijgelaten in hoe ik het wil doen, en ik kan dus zelf beslissingen maken over hoe en wat! Dat is toch gaaf?!?! Het is bijna alsof ik m’n eigen bar heb, haha!! Die bar openen we dan op donderdag t/m zondag, en maandag t/m woensdag help ik dan vooral op de vloer in het restaurant. Ik ben vet blij en heb er echt vet veel zin in! Ik heb al allemaal ideeën enzo, en dingen die ik kan organiseren, cocktails die ik wil promoten en dat soort dingen! Ik heb ze wel verteld dat ik niet langer dan 6 maanden bij dezelfde werknemer mag werken van m’n visa, maar daar zijn wegen omheen, en ze zijn zelfs bereid om mij te sponsoren zodat ik langer kan blijven! Het restaurant is van een jong koppel van 25/30, die het via haar vader hebben kunnen betalen (haar vader heeft heel veel bedrijven all over australie) en het is een hartstikke populaire plek! Ze zijn altijd vol, en vrijdag en zaterdagavond schijnt het daar een gekkenhuis te zijn (in de positieve zin).

Overigens hebben Sommer en ik ook rondgekeken naar een eventuele locatie voor onze eigen coffeeshop! Huur is hier best wel goedkoop, en je kunt een winkelpand in de main street al huren voor 200 dollar per week!! Ook huizen zijn goedkoop, we zagen een 3bedroom huis voor 275 dollar per week, dus we gaan binnenkort ook voor huizen kijken! Sommer’s ouders zijn hele lieve mensen, maar we willen niet al te lang bij hun wonen. Een bankstel hebben we wel al gekocht van de tweedehandswinkel haha, een 3-persoonsbank met 2 leunstoelen! Dat was het dan weer voor zover! Ik ga m’n auto wassen (nu ik het nog leuk vindt omdat het m’n eerste auto is en het de eerste keer is dat ik hem was).

Xx David

Ps. De buren hebben 2 lama’s, een witte en een zwarte!! Ze zijn trouwens ook miljonair, omdat ze hun boerderij voor 10 miljoen hebben verkocht. Die vent ziet er alleen uit als een zwerver en heeft overal haar (ik kon niet zien waar z’n baard eindigde en z’n borsthaar begon zo erg is het). 

Verkeer in Amerika en eerste indrukken Australie

Zoals beloofd, een post over het verkeer in Amerika.

Waar zal ik beginnen? Allereerst zie je overal pick up trucks en SUV’s. De Amerikanen houden van grote auto’s en op de wegen zijn dan ook minstens 50% van de auto’s pick ups of SUV’s. Van de overige 50% is trouwens ongeveer 25% een Chevrolet (zo ook onze huurauto). Dat kan wisselen van een klein autootje vergelijkbaar met een Ford Ka tot een auto die eruit ziet als een Ferrari! Chevrolet doet het allemaal (ja, ook pick up trucks en SUV’s). Ook de vrachtwagens zien er heel anders uit dan die in Nederland, het zijn van die ouderwetse wagens met een enorme neus die eruit steekt (het begint ondertussen een cliche te worden, maar daar is ie weer, net als in de films). Oh, en vrachtwagens zien er heel anders uit dan in Nederland, met zo’n uitstekende voorkant!

Zoals ik ook al eerder vermeldde zie je verkeersborden langs de snelwegen waar alleen ‘’Next Exit – Food’’ opstaat, wat wederom een stereotype bevestigt! Rijden kunnen Amerikanen niet, iedereen laat z’n knipperlichten aanstaan nadat ze van laan wisselen (net zoals Bop dat altijd doet, haha) en sommige wegen zijn belachelijk slecht. We reden op een snelweg dat van slechtere kwaliteit was dan de afsluitdijk, en daar mocht je dan 110km per uur rijden!! Harder dan dat wil je ook niet gaan, want ondanks het feit dat je 3 uur lang alleen maar rechtdoor kan rijden, vindt je toch overal politie die zich ergens goed verschuilt heeft om de eerstvolgende snelheidsduivel te grijpen. Bovendien is het rechtdoor rijden zo ongelooflijk saai dat je bijna in slaap valt.

Frappant detail.. Heel veel knipperlichten in Amerika zijn rood.. niet oranje, maar rood.. En de achterlichten zijn ook gewoon rood, dus dat is best wel verwarrend!! Er is wel een enkele auto die een oranje knipperlicht heeft (waarschijnlijk geïmporteerd vanuit Europa), maar het merendeel heeft een rode.

Wel grappig is dat je in cowboy films altijd een verlaten snelweg ziet met bosjes die er overheen waaien, en dat gebeurt ook echt haha! Wij hebben 3x een bosje voor onze neus voorbij zien waaien, precies op de manier waarop dat in de film gebeurt! (We hebben trouwens ook mensen zien rondlopen in kleine bergdorpjes die eruit zagen alsof ze regelrecht uit een cowboyfilm kwamen, maar dat terzijde).

Wat trouwens wel een pluspunt is in Amerika, en ik wel een voorstander van ben, is dat je op elk kruispunt altijd rechtsaf mag slaan, ook als je licht op rood staat. Uiteraard moet je eerst kijken of er van links niks komt, maar als dat niet gebeurt kun je gewoon de bocht om.. Dit klinkt misschien alsof het heel veel problemen oplevert, maar dat is juist helemaal niet zo! Het is juist handig in spitsuur etc., dat je gewoon rechtsaf slaat als het kan.

Nouja, dat was dus het verkeer in Amerika. Geen wonder dat je daar op 16-jarige leeftijd al mag rijden, want het is a) zo ongelooflijk makkelijk met alle rechte wegen (we hebben overigens geen rotonde gezien, en we hebben 2000 mijl gereden!) en b) ze kunnen daar toch allemaal niet rijden.

Ondertussen ben ik veilig aangekomen in Australie. We vlogen met een dubbeldekker vliegtuig van Qantas (848 ofzo? Bop weet wel welke ik bedoel), en ze hebben daar een self-service bar haha!! Dit wisten we alleen niet tot de laatste 5 uur van de 16 uur durende vlucht, maar dat is wel grappig. Achterin het vliegtuig is een barretje waar je je eigen drankjes mag pakken. Ook weer genoeg films te bekijken, maar ik ook hele seizoenen van shows (onder andere seizoen 1 en 2 van Modern Family, een heel seizoen van Family Guy en seizoen 22 van The Simpsons) en een hele variatie aan spelletjes, van sudoku tot tetris tot voetbal tot poker!

M’n eerste indrukken van Australie zijn positief. Het is best een mooi land, erg warm (ook al heeft de zon nauwelijks geschenen, het is best bewolkt), iedereen is erg vriendelijk en bijna elk huis heeft maar 1 verdieping.

Ik ben al druk begonnen met een baan zoeken. Heb m’n CV ingeleverd bij 4 verschillende plaatsen (3 horeca, 1kaasfabriek) waarvan er 1 (1 van de horeca) erg enthiousast scheen te zijn met het feit dat ik ervaring heb! Ook heb ik druk auto gereden (voor degene die m’n auto nog niet hebben gezien, hij staat op Facebook), en heb ik een iPhone4S!!!!! Haaaaandig! En leeeeeuuk! Ik heb nog niet iedereen’s nummer, maar mijn nummer is als volgt:

+61 452 209 082

Dat was het voor deze keer, ik ben doodmoe. Heb net een online training gedaan over Responsible Service of Alcohol, die een 5-jarige nog zou kunnen doen, zo makkelijk is het! Maar het duurt wel zo’n 6/7 uur….

Xx David

Ps. Ik heb m'n eerste kangaroe gezien!!! In heb bos van Sommer's ouders (ze hebben namelijk zo veel land, zo ver als dat je kan kijken vanuit het huis is het land van hun!)

San Fransisco, Monterrey en Los Angeles

Het is een tijdje geleden dat ik een nieuwe post heb geplaatst, maar ik heb het druk gehad. Bij deze dus nog even een overview van wat we na Las Vegas hebben gedaan.

We bleven dus 1 nacht slapen in Yosemite, en het plan was om daar de volgende dag heen te gaan, wandelingen te maken, om vervolgens naar San Fransisco te rijden en daar 2 nachten blijven. Dit bleek echter heel wat lastiger dan gedacht, omdat de bergen vol met sneeuw lagen, en we onze auto de bergen niet in konden. Yosemite National Park hebben we dus niet gezien, dus dat betekende dat we al heel wat eerder in San Fransisco aan zouden komen.

San Fransisco staat natuurlijk bekend om de scheve straten (sommige echt heel steil), om de homo gemeenschap die er woont en om de Golden Gate Bridge. Alledrie vielen ze meteen op zodra je SF binnen kwam. De Golden Gate Bridge schitterde in de verte (we zijn er niet opgeweest, dat was te duur), je kreeg een zere nek van het omhoog staren en overal zien we vrolijke, make-up dragende mannen hand in hand diep in gesprek. Een minpunt aan SF is echter het verkeer. Het is bijna onmogelijk om daar te parkeren (er is ''public parking'' maar dat is belachelijk duur), overal is het eenrichtingsverkeer (iets wat we niet meteen doorhadden, maar nadat we rechts een weg insloegen en er werd overal naar ons getoeterd werd het wel duidelijk) en het is er heel druk.

Uiteindelijk konden we ergens parkeren voor 20 dollar voor de nacht, en konden we inchecken in ons hotel. Een rustig avondje voor de buis zagen we wel zitten, dus we zijn vroeg naar bed gegaan, want de volgende ochtend moesten we er weer vroeg uit voor onze wandeltoer. Die nam ons door Chinatown, door een park, langs leuke cafeetjes, etc., langs Fisherman's Wharf (of Barf, want het stonk er naar vis), langs de zeehonden die daar aan de pier chillen, langs een heel leuk spelletjes museum, met allemaal oude spelletjes die je voor een kwartje kon spelen, via de SF tram naar Union Square, en weer terug naar het hotel. Daar waren we de hele dag zoet mee, en 's avonds zijn we heerlijk wezen Thainesen (Thailandesen? Thailanesen?)

De volgende dag moesten we er wederom vroeg uit, want de volgende stop was Monterrey, waar we het Aquarium bezochten, met alle coole vissen (Femke zou zich hier als een vis in het water voelen), langs een heeeeerlijke chocoladefabriek, en weer de auto in, onder naar een plaats om te overnachten, die we nog niet hadden geboekt. Je zou denken dat een motelletje aan de kant van de weg ongeveer 50 dollar per nacht kost, en normaal is dat ook zo, maar aangezien we in the middle of nowhere waren vroegen ze bedragen van 150 dollar per nacht!!! het duurste waar we hebben overnacht kostte ons 60 dollar voor 1 nacht, dus wij hebben heerlijk in de auto geslapen, om wakker te worden van het geluid van zeehonden buiten!! (we sliepen net naast het strand). Heerlijk ontbijt gehad in een typisch Amerikaanse diner, en doorreizen naar Los Angeles.

Eenmaal in LA aangekomen hebben we onze huurauto teruggebracht en kwam John (de zwager van Sommer) ons ophalen. De volgende dag zijn Sommer en ik op de fiets naar het wereldberoemde Venice Beach geweest, waar vele beroemde mensen komen, en waar vele videoclips zijn opgenomen (onder andere de nieuwe clip van Red Hot Chili Peppers en de nu zo populaire 'I'm sexy and I know it' van LMFAO. Wat me het meest verbaasde was hoeveel zwervers er waren!! Wat ook heel raar is, is dat je jezelf in California voor ongeveer 30 dollar legaal kan laten maken om wiet te roken. Je gaat dan naar 'de wietdokter', en hun komen dan met een reden waarom je wiet als medicijn mag gebruiken en het dus legaal mag kopen en roken. Als je zegt dat je niet kan slapen, krijg je een prescriptie voor wiet.. Heb je ADHD? Om rustig te worden, kun je wiet roken.. En dan zit Amerika te zeuren dat Nederland legaal wiet verkoopt?!

Later die dag kwam Roy (een vriend uit Engeland) me ophalen, en ik ben bij hem en wat vrienden van hem Thanksgiving wezen vieren (met een kalkoendiner!!). Gister zijn we naar Hollywood geweest, en hebben we wat foto's gemaakt van de ''sterren'', en vandaag heeft John ons nog eens naar Venice Beach gereden, omdat het in het weekend veel leuker is. Er waren een paar negers Capoeira aan het doen (nee Anne en Marieke, ik deed niet mee haha) en acrobaten allemaal stunts aan het doen. Een van die acrobaten had z'n zoontje van 2 geleerd om op z'n arm te staan, en hij hield dat jochie aan z'n enkel vast terwijl hij lekker in de lucht bengelde!!

Roma Victooooooor

Over een paar uur vertrekt ons vliegtuig naar Australie, en het rare is dat ik op zaterdagavond vertrek, en op maandagochtend aankom.. Ik mis dus een hele dag in m'n leven!!!! Nou, dat was het dan weer voor deze keer. Ik zal binnenkort nog een post plaatsen over het verkeer in Amerika, want dat is het wel waard!!


xx David

Las Vegas: The city that never sleeps.

Na 2 dagen Las Vegas is het maar weer eens tijd voor een update! Amerika is buitengewoon goedkoop. Om maar even een voorbeeld te noemen. Een volle tank benzine kost je ongeveer 45 dollar, en ik heb bij ALDO (Eline en Emily weten wel hoe duur die schoenenzaak is) 2 paar schoenen voor 55 dollar gekocht! Genieten!!!!

Anyway, nadat we woensdagavond aankwamen sprongen we donderdagochtend direct de auto in om onze roadtrip te beginnen. First stop: Barlow Outlet Center, waar we 2 uur hebben rondgebracht met shoppen. Ik heb daar de al vernoemde schoenen gekocht, een korte broek en een klein koffertje voor handbagage, omdat we met al onze spullen een grotere handbagage moeten hebben haha! Na daar 2 uur te hebben rondgebracht hebben we bij ‘In ’N Out Burger’ een burger gehaald met patat. Wat het Amerikaanse eten toch heerlijk, haha! Eenmaal in Vegas aangekomen checkte we in in ons hotel, wat nog een heel karwei was. Waar je normaal gesproken een hotel binnenloopt en je bent direct bij de receptie, loop je in Las Vegas een Casino binnen en moet je de borden volgen, die je door het hele casino heen sturen om vervolgens bij de receptie te komen. Die casino’s sluiten overigens ook niet! Als Sommer en ik om 7 uur ’s ochtends het hotel verlieten, zaten daar nog steeds (of al?) mensen te gokken, etc. Ook grappig dat het vooral oudere mensen zijn die je ziet gokken. Wie had verwacht dat mensen van 50/60 naar Vegas gingen om een heel weekend lang alleen maar te gokken?? Ik in ieder geval niet!

Omdat het allemaal zo goedkoop is zijn we maar weer uit eten geweest die avond, in een echte Amerikaanse ‘Diner’, die Denny’s heet. Geen jonge serveersters zoals je ze overal ziet in Europa, maar vrouwen van middelbare leeftijd die al 35 jaar lang hetzelfde werk doen. Het is zo grappig, want alles wat ik hier zie komt overeen met de films die je altijd ziet. Ze hebben op de snelwegen zelfs borden staan waarop staat ‘’Next Exit: Food’’ en dan een list met welke fastfood restaurants daar zijn. Geen naamplaats ofzo, alleen een mededeling dat er eten is te verkrijgen bij de volgende afrit.

Nu zeg ik wel dat het allemaal zo is als de stereotype Amerikanen, maar er is 1 ding waar ik heel verbaas over ben. IEDEREEN IS ZO AARDIG!!! Amerikanen staan juist bekend om hun arrogante gedrag, hun walgelijke ‘wij zijn de beste in de wereld’ attitude en hun geklaag, maar iedereen is zo aardig! Je loopt een tankstation binnen en je wordt behandeld als de koning!

Maar goed, Las Vegas. Het maakt niet uit waar je bent of wanneer je er bent, je bent er nooit alleen! ALLES is 24 uur per dag open. Restaurants, casino’s, bars, clubs, souvenirwinkeltjes, tattoo shops, wedding chapels, Starbucks.. The city doesn’t sleep!! Ook wel een grappig detail is dat je overal mag roken. Ik schrok me kapot toen ik opeens iemands sigarettenrook in m’n gezicht kreeg geblazen. Ik dacht dat die tijd voorbij was?! Ik moest meteen aan Bop denken en ik zag hem daar al zitten als middelbare man na z’n pensioen, sigaretje in z’n ene hand, biertje voor hem en gokken maar, haha!!

1 van de vele casino's in Vegas.

Nog grappiger is dat ze overal hoeren aanbieden. Mexicanen (mannen, vrouwen, jong en oud) staan met flyers die ze aanbieden aan iedereen waarop reclame wordt gemaakt voor hoeren die binnen 20 minuten voor je deur staan, etc. Er rijdt ook constant een auto met een groot bord erop die 3 naakte meiden erop heeft staan met een telefoonnummer, haha!! Ik dacht eerst dat die mensen flyers aan het uitdelen waren voor shows, dus ik nam ze allemaal aan, totdat Sommer opeens opmerkte dat ik m’n handen vol met porno had, hahaha!! Als je trouwens niet betalen wilt maar toch iets wil zien, kun je gewoon een willekeurig casino binnen lopen want daar staan elke avond meiden te paaldansen… Ook iets wat ik niet had verwacht haha!

De 2^e dag was het tijd voor onze dagtrip naar de Grand Canyon. Volgens het internet slechts 300 kilometer van Vegas verwijderd, dus wij vol goede hoop de auto in, 3 uurtjes rijden, paar uurtjes daar, en weer terug. Niet dus. Wat het internet er niet bij vertelde, was dat de Grand Canyon 300 kilometer verwijderd is van Vegas in een rechte lijn. Helaas gaan de wegen hier dan wel in een rechte lijn, maar niet direct naar de Grand Canyon. Dus in plaats van 300 kilometer werd het opeens 500 kilometer. Maar goed, we wilden het wel graag zien dus toch maar de auto in en rijden maar. We hebben uiteindelijk net een uurtje rondgebracht bij de Grand Canyon, anderhalve tank leeggereden bij de tijd dat we terugkwamen, maar het was het allemaal waard! Het is echt fantastisch om te zien! Het is zo ontzettend groot, en mooi! Het duurt dan een tijd om er te komen, maar ik zou het zo weer doen. De foto's zeggen nog niet eens genoeg over hoe mooi het daar is, maar om je toch maar een idee te geven.

Toen we uiteindelijk 12 uur nadat we waren vertrokken uit Vegas weer terugkwamen in Vegas waren we alletwee ontzettend moe, maar we moesten nog naar een dinner en show waar we al voor hadden betaald. ‘Legends in Concert’. Daar doen mensen impersonaties van beroemde zangers en zangeressen, en het was geweldig! Whoopi Goldberg, Stevie Wonder, Elvis Presley, Donna Sommers, Toby Keith deden de ronde, maar de beste van allemaal was Michael Jackson. Hij was zo ontzettend goed, ik had echt het gevoel alsof ik naar de echte Michael Jackson zat te kijken. Z’n dans, z’n zang, z’n stem, het was echt geweldig!! Helaas waren foto's niet toegestaan dus ik kan er niks van laten zien, maar het is de langst lopende show in Vegas, sinds 1983! We waren dus weer klaarwakker terwijl we de show keken, maar zodra we terug kwamen in het hotel vielen we direct in slaap! 

Uiteindelijk hebben we niet gegokt. Ik heb geen idee hoe die fruitmachines enzo werken, en om te pokeren moet je direct 50 dollar inleggen, terwijl ik toch niks zou winnen. Wel heb ik een paar biertjes op (illegaaaaaal), zodra Sommer haar ID laat zien en ze om de mijne vragen zeggen we ‘’die heb ik in de hotelkamer laten liggen’’, maar omdat Sommer 30 is geloven ze dat ik oud genoeg ben haha!

Vandaag zijn we weer de weg opgegaan, en het was een lange reis. We vertrokken om 9 uur ’s ochtends en kwamen 5 uur ’s middags pas aan op onze bestemming. We zijn in totaal nog geen uur gestopt met rijden, maar goed, we moesten helemaal naar Yosemite National Park rijden, waar we in een leuk hotelletje overnachten met magnetron, koelkast, gratis internet, gratis koffie in je kamer, fitness hal, zwembad met jacuzzi voor slechts 45 pond per nacht. Morgen gaan we het park binnen, de wildernis intrekken, en dan diezelfde middag weer door naar San Fransisco!

Dat was hem dan weer voor deze keer.

Xx David

PS. De WC’s in Amerika zijn heel frappant! Het waterlevel staat heel hoog dus als je iets te diep de WC inzakt zit je met je kont in het water haha! En als je klaar bent met plassen en je kijkt in de WC lijkt het net of je vet veel gepist heb!!

Hijjjj is naar Amerika, Ameeerikaa, Ameeeriikaa!

Driemaal in de rondte van je hopsa sa!

Oke, het is dus officieel. Ik ben vertrokken. Gistermiddag hebben Bop Emily en Eline ons afgezet op Heathrow Terminal 5, waar we hebben ingecheckt, koffie gedronken en het vliegtuig zijn ingestapt! Het was nog wel even zweten tijdens het inchecken, want volgens de Engelse autoriteiten hadden Sommer en ik onze ESTA nog niet ingevuld, wat zou betekenen dat we de VS nooit binnen zouden komen. ESTA is een handige manier van de VS om geld te verdienen aan toeristen nog voordat ze het land binnen zijn. Je vult het online in, beantwoordt dat je geen crimineel, drugsverslaafde, drugshandelaar, pimp, hoer, drugssmokkelaar of terrorist bent, en dan moet je 14 dollar betalen en dan mag je het land in. Maar, dit moet online ingevuld worden minstens 72 uur voordat je vlucht vertrekt. Sommer en ik hadden onze 2 maanden geleden ingevuld, maar volgens Engeland dus niet. Maar ze lieten ons er wel gewoon door, het was dus zweten geblazen!

Eenmaal in het vliegtuig aangekomen, zag ik direct dat ze tv'tjes hadden in elke stoel, dus ik was al meteen enthiousast:

Toen ik ook nog eens zag wat voor films er werden afgespeeld, en dat je op elk willekeurig moment kon uitkiezen welke film je wilde kijken, werd ik nog enthiousaster!!!

Ik kon dus niet wachten tot ik films kon kijken! Helaas ging dat niet meteen, want het vliegtuig moest eerst gestopt zijn met klimmen voordat ze de 'live entertainment' starten.. Iets wat ik niet zozeer op prijs stelden en wat m'n humeur ook direct weer deed veranderen...

Maar goed, uiteindelijk was het dan zover, en kon ik m'n films bekijken. Dit deed ik uiteraard onder het genot van zoveel mogelijk drankjes en wat blijkt, die knop om voor een drankje te vragen is helemaal niet voor noodgevallen! Wat ik ook zeer op prijs stelden is dat ik een keer zelfs om 1 biertje vroeg, en er direct 2 kreeg!

MAAR! en nu komt ie... in de totale 11 uur dat we op het vliegtuig hebben gezeten, zijn we slechts 2 keer gevoedt! 11 uur!!! Nu denken jullie natuurlijk, 2x eten in 11 uur is zo slecht nog niet, maar wel als het vliegtuigmaaltijden zijn! Er was niks verkeerd mee hoor, maar het was niet bepaald veel!! Ik keek dus al uit naar de eerste beste McDonald's die ik zag, om een van de befaamde Amerikaanse Big Macs te halen!! Als we het land al binnenkwamen...

Toen we eindelijk landde, moesten we eerst een half uur stil zitten in het vliegtuig omdat we nog geen slurf tot onze beschikking hadden.. Het wachten tijdens het vliegen is zo erg nog niet, maar als je weet dat je er bent gaat die tijd zo ontzettend langzaam! Maar goed, uiteindelijk mochten we dus van het vliegtuig af, en zette ik voor het eerst voet op Amerikaanse grond. Best een lekker weertje voor half 7 's avonds moet ik zeggen! Palmbomen buiten, echte amerikaanse politieauto's, veel te dikke mensen (arrogant ook, een man keek me aan alsof ie me in elkaar wilde slaan omdat ik per ongeluk met m'n koffer tegen z'n tas aanreed) en dat walgelijke amerikaanse accent kon ik allemaal horen of zien in m'n eerste 5 minuten.

Toen we eenmaal langs de douane moesten, kwam dus het moment van de waarheid. Omdat Sommer en ik niet getrouwd zijn mochten we niet samen door de douane. Alletwee zweten, want zullen ze onze ESTA hier wel hebben, te ja of te nee? Die hadden ze dus.. Alle zenuwen voor niks! Hij maakte gewoon wat scans van m'n vingers, maakte een foto van me, gaf me een stempel in m'n paspoort (yes, m'n eerste stempel in m'n nieuwe paspoort!!!) en ik mocht doorlopen.. Toen de snuffelhond nog even langs mijn koffer liep en opwindend begon te snuffelen werd ik toch wel weer even bang, maar hij liep gewoon door en er was niks aan de hand.

Huurautootje opgehaald, Sommer als de dood dat ze iets verkeerd zou doen reed in het begin ongeveer 30 mijl per uur, en op weg naar de zwager van Sommer, waar we verblijven. En in 10 minuten tijd, heb ik minstens 6 starbucks en 6 McDonald's gezien. En ik overdrijf niet! O-ve-ral zie je Starbucks, Burgerhouses, Steakhouses en McDonald's!!!! John nam ons uiteindelijk mee naar een McDonalds (4 McDonaldsen verderop, want hier konden we tenminste parkeren, en het was alsnog maar 10 minuutjes rijden), en ik kon dan eindelijk om een Big Mac vragen. Alle verhalen die je hoort over hoe groot Big Mac's zijn in Amerika, zijn allemaal onzin. Hij was net zo groot als dat je ze in Nederland en Engeland vindt. Je mocht wel je eigen drinken pakken, en ze hadden andere burgers dan in Engeland en Nederland, maar er was niks groter aan.. Blijkbaar als je voor een supersize meal gaat krijg je gewoon meer patat en drinken, maar de burger blijft klein. Ik wacht dus nog steeds op een burger zo groot dat ik er bang van wordt, ik hoop hem nog te zien!! Wel was het goedkoper dan in Engeland! Ik heb dus m'n eerste dollars uit kunnen geven, en het zal me niks verbazen als ik te weinig wisselgeld terug heb gekregen want ik ken al dat muntgeld toch niet!

Maar goed, thuis lekker gegeten (de patat was wel veel en veel te zout) en naar bed gegaan, want we hadden al bijna 24 uur lang niet geslapen. En toen werd ik wakker om 4 uur 's ochtends en kon ik niet meer slapen.
The Jetlag Has Begun!!

Vandaag vertrekken we naar Vegas, dus over een paar dagen zal ik daar verslag over geven!!

xx David

Het is zover!

Het is dan eindelijk zover! Alle voorbereidingen zijn getroffen, 3 dozen vol met spullen worden volgende week op een boot geplaatst, de koffers zijn gepakt, en van de meeste mensen hebben we ondertussen afscheid genomen. Morgenmiddag om 15:05 Engelse tijd vliegen Sommer en ik naar Amerika, waar we een roadtrip zullen maken dat ons langs Los Angeles, San Francisco, Las Vegas en de Grand Canyon zal brengen, om vervolgens naar het kleine Tasmanie te vertekken (met 500.000 inwoners) en daar ons leventje voort zullen zetten.

Maar wees niet gevreesd, want volgend jaar halverwege juni zullen wij weer voet zetten op Nederlandse bodem, tot 9 juli!

Maar goed, m'n eten is klaar dus ik stop er weer mee. De posts zullen vanzelf langer worden met wat echte informatie!

xx David

De voorbereidingen.

Hallo allemaal,

Zoals jullie inmiddels allemaal weten, verhuis ik volgende maand naar Australie. 16 November om precies te zijn. Deze blog  is bedoeld om iedereen op de hoogte te houden van wat er zoal afspeelt in mijn leven, zonder dat ik hetzelfde verhaal tig keer hoef te vertellen. Bovendien kan ik op deze manier m'n Nederlands nog enigszins op peil houden.

Anyway, uiteraard zijn er veel voorbereidingen die moeten worden getroffen voordat ik eenmaal op pad kan. Visums, vliegtickets, het verschepen van m'n spullen, etc. Het meeste is allemaal ondertussen geregeld. Ik heb een werkvisum dat geldig is voor 12 maanden, met de optie voor nog eens 12 maanden, de dozen voor onze spullen komen in de loop der dagen aan waarna we kunnen inpakken, vliegtickets hebben we uiteraard ook al geregeld. We vliegen langs Los Angeles en blijven daar voor 10 dagen, voordat we de 26ste echt vertrekken naar Australie. Het beste daarvan is misschien nog wel dat we naar LA maar 23 kilo per persoon mee mogen nemen, maar van LA naar Australie mogen we maar liefst 46 kilo per persoon meenemen! En omdat de Dollar op het moment zo slecht is, zullen we dus flink inslaan :)

Het enige wat nog op de list-to-do staat, is m'n reisverzekering regelen, wat ongeveer 250 pond kost, m'n internationale rijbewijs ophalen (wat 5.50 kost), m'n Unive verzekering opzeggen, naar Jonah's verjaardag in Belgie, en m'n tandenborstel inpakken!

Overigens zijn we ook al bezig met het boeken van onze reis naar Nederland volgend jaar voor de bruiloft van Marieke end Jochem. We hebben tickets gevonden voor slechts 1000 Australische dollar, wat neerkomt op ongeveer 650 pond. En dat is voor een return! Als je maar goed zoekt, kan het allemaal best goedkoop(ish).

Dat is het dan voor nu, even een kleine introductie naar mijn blog waar uiteraard iedereen wekelijks met smart op zal zitten wachten, om mee te delen in mijn wonderlijke avonturen aan de andere kant van de wereld.

xx David

Ps. Voor alle smartphone gebruikers onder ons, ik ga de nieuwste iPhone 4S nemen in Australie, dus dan kunnen we ook whatsappen, en weet ik veel wat voor whats en whos!

Pps.
http://www.youtube.com/watch?v=19ToC8pQrCY een passend liedje dacht ik zo.